Bolderman begon veertien jaar geleden als leerlingbegeleider bij Reinaerde en groeide er vervolgens van functie naar functie. Sinds twee jaar mag hij zichzelf tactisch manager noemen. “Ik doe dit werk omdat ik altijd wil blijven groeien en mijzelf wil blijven uitdagen. Mijn hart ligt daar waar het gebeurt, en dat is de directe zorg. Een dag is geslaagd als ik het gevoel heb dat we zorg van kwaliteit kunnen bieden. En gelukkig zijn er veel van zulke dagen.”
G-voetbal
Zulke dagen beleeft Bolderman ook bij VRC. De voetbalvereniging uit Roosendal heeft een G-team met twintig spelers die een verstandelijke of lichamelijke beperking hebben. “Ik ben twee jaar geleden met het G-voetbal in contact gekomen via een goede vriend van mij. Hij is de oprichter van het G-voetbal bij VRC en wist dat ik veel energie haal uit directe zorg. Dus zo ging het balletje rollen”. Zodoende staat Bolderman nu iedere zaterdag langs de lijn wanneer VRC haar wedstrijd speelt tegen een ander G-team.
Voldoening
VRC is een vereniging met een warm gevoel. Iedereen is er welkom. “Het maakt niet uit hoe licht of zwaar je beperking is”, vertelt Bolderman. “Het is prachtig om te zien dat de spelers genieten. Ze zitten op een echte sport en zijn daar goed in, want je bent goed zoals je bent. Het is echt gaaf om de onderlinge saamhorigheid te ervaren en te zien dat ze elkaar respecteren zoals ze zijn. De puurheid van deze mensen, daar haal ik mijn voldoening uit.”
Fijne plek
“Samen met andere mensen een waardevolle tijd beleven, daar draait het eigenlijk om”, besluit Bolderman. “Na een drukke dag met lastige gesprekken, en de agenda voor de volgende dag ook weer vol, kan ik op de training mijn gedachtes even helemaal verliezen. Telkens weer ga ik voldaan en opgeladen naar huis. Laatst hoorde ik een speelster tegen haar vader zeggen: “Papa, dit is zo’n fijne plek. Ik mag hier zijn zoals ik ben en hoef me niet te schamen.” Als ik dat hoor, dan weet ik waarom ik dit doe.”