De maandag van de laatste volle week van januari wordt Blue Monday genoemd. Het is de dag waarop mensen zich het treurigst zouden voelen: de eerste voornemens zijn niet gehaald en de vakanties lijken ver weg. En dit jaar zou deze dag voor veel mensen misschien nog wel somberder kunnen zijn dan andere jaren, vertelt Lester Moorman. De 31-jarige is de initiatiefnemer van de loop en speler van het tweede zaterdagelftal van SO Soest. “In 2018 bleek uit onderzoek van het Nederlandse Centrum voor Beroepsziekte dat 58,4 procent van de meldingen van bedrijfsartsen betrekking hebben op psychische aandoeningen en gedragsstoornissen. Dat zijn hoge percentages. Toch is de verwachting is dit aantal dat door de coronacrisis alleen maar toeneemt.”
Niet denken, maar doen
Een paar weken geleden zag Moorman op de website van Stichting MIND - een stichting die zich richt op het voorkomen van psychische problemen - een oproep voor de MIND Blue Monday Run. “Ik had net een artikel geleden over doing things badly: dat je soms niet te veel moet nadenken, maar gewoon moet doen. Dus toen ik de oproep zag om te sporten op de meest deprimerende dag van het jaar, dacht ik: begin er gewoon aan, maak een appgroep en vraag: wie doet er mee?”
Positieve reacties
De reacties van zijn teamleden op het appje waren direct positief. “Dat komt met name doordat het een herkenbaar doel is, denk ik. Iedereen kent wel iemand die uitdagingen heeft met mentale gezondheid, dat geldt ook voor mezelf.” De opmerking van Moorman wordt beaamd door zijn teamgenoten Sven van Breukelen (21) en Tom Sevink (21), Sevink: “Iedereen heeft wel zijn eigen struggles of kent iemand die het in deze gekke tijd moeilijk heeft. Dus toen Lester appte, wilden we direct meewerken. En het is iets positiefs waar we samen aan kunnen werken. Dat is mooi.”
Van het een kwam het ander: er werd een actiepagina aangemaakt en ze startten met de eerste oefenrondjes buiten. Een beetje training was namelijk wel nodig, vertellen ze lachend. Van Breukelen: ,,De meesten van ons hebben de afgelopen maanden weinig gedaan. De laatste training was begin oktober vorig jaar. Toen zeiden we grappend tegen elkaar: ‘Tot volgend jaar, hè!’ Nou, dat is wel werkelijkheid geworden.”
Het team legde een symbolische afstand van 60 kilometer af; dit staat gelijk aan een rondje om Baarn, Soest en Amersfoort. “Dat leek ons een passende afstand", vertelt Moorman. “Ieder teamlid nam daarbij ongeveer 5 kilometer voor zijn rekening, die we in tweetallen renden in de Soester Duinen. Daar kwamen we elkaar onderweg tegen - dat versterkte ook het teamgevoel.”
Streefbedrag
Als team hoopten de mannen een mooi bedrag op te halen voor het goede doel. Om dat te realiseren werden vrienden, familie en andere clubgenoten benaderd en geënthousiasmeerd. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen: “Mijn eerste streefbedrag was 100 euro, maar dat bleek snel gehaald. Inmiddels is er in totaal bijna 2000 euro gedoneerd. Ik had wel wat enthousiasme verwacht, maar dat iedereen zó zou reageren…”, aldus een tevreden Moorman. “Het is zeker groter geworden dan verwacht.” En dan nog de hamvraag: smaakt al dat hardlopen naar meer? ,,Nou, het is niet echt ons ding”, lacht Sevink. ,,Van niemand eigenlijk. We willen veel liever het veld op. Maar we zijn blij dat we wat kunnen doen. Hopelijk kunnen we snel weer samen een balletje trappen.”
