Paardensport de Kloosterruiters is klaar voor de toekomst

Nét voor het uitbreken van de coronapandemie organiseerde Rabobank Groningerland de informatiebijeenkomst voor de clubs uit de uitgestrekte regio. Erwin Bloeming was daarbij. “Ruim 120 mensen kwamen daarnaartoe, dat was een prima opkomst. Het aantal verenigingen, dat vervolgens een pitch indiende was helaas niet zo groot. Deels misschien vanwege corona, maar deels ook wel omdat clubs toch nog af en toe verwachten iets te krijgen zonder er zelf iets voor te hoeven doen. En zó werkt het bij de verenigingsondersteuning van Rabo ClubSupport niet. We helpen heel graag, maar uiteindelijk is het de club zelf die erin investeren moet. Dat vond ik zo mooi aan het traject bij De Kloosterruiters: de gedrevenheid om met de toekomst van de club aan de slag te gaan was enorm.”

Moeizame samenwerking

Wat was dan het vraagstuk van PV de Kloosterruiters? Olthof vertelt: “Binnen de paardensport komt het veel voor dat er een samenwerking is tussen een vereniging en een stichting, die het vastgoed, de stallen, beheert. Die twee besturen moeten met elkaar samenwerken, en de belangen verschillen uiteraard af en toe. De moeizame manier van samenwerken stond vooral ook een gezamenlijke toekomstvisie in de weg, en dat is het onderwerp wat wij in onze – geschreven, vanwege corona – pitch aan de orde hebben gesteld. We zijn erg blij daarmee geselecteerd te zijn, want een externe begeleiding maakt zo’n traject toch eenvoudiger.”

Dagelijkse beslommeringen

Erwin Bloeming geeft een algemene schets van de situatie in de regio. “De verenigingen hier in de regio van Rabobank Groningerland strekken zich uit over een enorm gebied, van Ter Apel tot Lauwersoog. De landelijke regio kent vooral kleine verenigingen, die maar een klein aantal vrijwilligers hebben. Daardoor zijn bestuursleden meestal vooral bezig met het regelen van alle dagelijkse beslommeringen en blijft er weinig tijd over om over de toekomst van de club na te denken.” Bij PV de Kloosterruiters uit Ter Apel was dat niet anders. De club heeft ongeveer vijftig leden en er zijn ongeveer evenveel manegeruiters.

Prikkelende stellingen

Het ondersteuningstraject vond vrijwel volledig digitaal plaats. Olthof: “Eén keertje konden we in de kantine van de manege bij elkaar komen, daarna hadden we lange tijd alleen digitaal overleg. Maar dat werkte prima. We zijn begonnen met analyses van beide besturen: hoe staat iedereen er eigenlijk in? Daarnaast hebben we in die tijd ook een enquête onder onze leden gehouden om te vragen wat zij belangrijk vinden. Vervolgens hebben we, precies op het moment dat de regels wat versoepeld werden en we weer bij elkaar mochten komen, een avond georganiseerd in de binnenbak om onze leden te vragen naar hun mening. Met behulp van prikkelende stellingen hebben we daar veel informatie kunnen ophalen!”

Bewustwordingsproces

Bloeming: “Zoals je hoort, de club had van mij af en toe een uitdagende vraag nodig om iets ter discussie te stellen en dan gingen ze ermee aan de slag. Een perfect voorbeeld van hoe je als begeleider een club zelf het bewustwordingsproces en de weg naar verandering laat volgen.” Olthof beaamt dat: “We hebben heel veel geleerd door de vragen van Erwin. Prioriteiten stellen, nadenken over wat we wel of niet willen doen en bijvoorbeeld ook nadenken over de vraag: wat levert geld op? En soms moet je ook durven stappen te zetten. We hebben gezien dat je, als je iets goed kunt onderbouwen, er ook begrip voor is. Neem onze boxhuur: daarmee waren we veel te goedkoop. Er bleef niets van over. We hebben prijzen vergeleken en vervolgens de verhoging toegelicht. Uiteraard stuitte het deels wel op onbegrip en verloren we er enkele stalhuurders mee. Maar inmiddels staan er zelfs mensen op de wachtlijst.”

Ambitiedocument

De ommezwaai in het denken binnen de besturen en de frisse wind die er doorheen waait heeft inmiddels geleid tot een helder ambitiedocument. Dat wordt in de komende tijd omgezet in acties. Olthof omschrijft het heel simpel: “De kunst wordt het nu om zelf steeds minder te doen. We hebben ambities geformuleerd, doelstellingen en acties. Gelukkig kunnen we daarin aansluitend op dit ondersteuningstraject verder begeleid worden door Erwin via de procesbegeleiding vanuit het lokale sportakkoord. Zo pakken we bijvoorbeeld binnenkort het thema vrijwilligersbeleid op.”

Kracht van de combinatie

Bloeming ziet het ook als een groot voordeel dat de goede klik tussen de club en de begeleider zo voortgezet kan worden. “Je kent de club, je weet de weg. Ik kan hen waar nodig telkens even helpen. Zo hebben we ook samen een overleg met de gemeente voorbereid, dat door het bestuur heel constructief gevoerd werd. Het is de kracht van de combinatie.” Olthof sluit af: “Erwin helpt ons dingen in beweging te krijgen. Zonder zijn begeleiding verzandden we vaak in ellenlange discussies. Nu plaatst hij zo af en toe een bommetje en is dan weg. En tegelijkertijd helpt hij ons de andere valkuil te vermijden: niet alles tegelijk willen aanpakken. Eén voor één de acties in gang zetten, dan komen we er wel!”